„საოცარი გოგო იყო, სიკეთეს ასხივებდა“

გამოძიება დაადგენს, კონკრეტულად რა გახდა 28 წლის შო­რე­ნა ონი­ა­ნის გარდაცვალების მიზეზი, რომელიც მშობიარობის შემდგომი გართულების შემდეგ გარდაიცვალა.

.

-სრულ­ფა­სო­ვა­ნი გა­მო­ძი­ე­ბა უნდა ჩა­ტარ­დეს, ამას აკე­თებს პო­ლი­ცია და პა­რა­ლე­ლუ­რად მი­დის გა­მო­ძი­ე­ბა ჯან­დაც­ვის სა­მი­ნის­ტროს რე­გუ­ლი­რე­ბის სამ­მარ­თვე­ლოს მიერ. მათ­თვის ყვე­ლა ინ­ფორ­მა­ცია მი­წო­დე­ბუ­ლია, ეს პრო­ცე­სი ახლა მი­დის და სა­ბო­ლო­ოდ გა­ირ­კვე­ვა ყვე­ლა­ფე­რი, როცა ეს დე­ტა­ლე­ბი იქ­ნე­ბა გა­მოკ­ვლე­უ­ლი. დიდი ტრა­გე­დია მოხ­და და ექი­მი თა­ვის­თა­ვად ძა­ლი­ან მძი­მე მდგო­მა­რე­ო­ბა­შია….

ახალ­შო­ბი­ლე­ბი დღე­ნაკ­ლუ­ლე­ბი იყ­ვნენ, მი­უ­ხე­და­ვად ამი­სა, მათი მდგო­მა­რე­ო­ბა იყო ნორ­მა­ლუ­რი, თუმ­ცა ოჯახ­მა მო­ი­თხო­ვა, რომ ბავ­შვე­ბის მკურ­ნა­ლო­ბა გაგ­რძე­ლე­ბუ­ლი­ყო თბი­ლის­ში და ბავ­შვე­ბი გა­და­იყ­ვა­ნეს ღუ­დუ­შა­უ­რის კლი­ნი­კა­ში, ისი­ნი იქ არი­ან ამ­ჟა­მად, – ამბობს ქუ­თა­ი­სის მე­ო­რე სამ­შო­ბი­ა­როს ხელ­მძღვა­ნელი, ირაკ­ლი მერ­კვი­ლა­ძე ამბები.ჯი-სთან.

შორენა ონიანის ახლობელი „კვირის პალიტრასთან“ ყვება:

-შო­რე­ნა ქუ­თა­ის­ში იმ ბაღ­ში მუ­შა­ობ­და, სა­დაც ჩემი შვი­ლე­ბი დამ­ყავ­და. სა­ო­ცა­რი გოგო იყო, სი­კე­თით სავ­სე. გან­სა­კუთ­რე­ბით უყ­ვარ­და ჩემი შვი­ლი და ჩემს შვილ­საც უყ­ვარ­და. ისე უვ­ლი­და სხვის შვი­ლებს და იმ­დენ სით­ბოს აძ­ლევ­და, რო­გორ შე­იძ­ლე­ბო­და, ის არ ჩა­ხუ­ტე­ბო­და თა­ვის შვი­ლებს… რომ გა­თხოვ­და და ფეხ­მძი­მედ დარ­ჩა, ბაღ­ში მუ­შა­ო­ბა მი­ა­ტო­ვა, რად­გან ტყუპს ელო­დე­ბო­და.

ქუ­თა­ი­სის მე­ო­რე სამ­შო­ბი­ა­რო­ში უმ­შო­ბი­ა­რია, ნა­თე­სა­ვე­ბი ექი­მის და­უ­დევ­რო­ბას აბ­რა­ლე­ბენ, რო­გორც ვიცი, ახლა იმ­ხე­ლა ტრა­გე­დია ტრი­ა­ლებს, ამა­ზე სა­სა­უბ­როდ არა­ვის სცა­ლია, მაგ­რამ ალ­ბათ მერე ილა­პა­რა­კე­ბენ. აუ­ცი­ლებ­ლად უნდა გა­მო­ი­ძი­ონ ეს საქ­მე და და­ი­სა­ჯოს დამ­ნა­შა­ვე.

შო­რე­ნა ლენ­ტე­ხი­დან იყო, მაგ­რამ ქუ­თა­ის­ში ცხოვ­რობ­და და მუ­შა­ობ­და ბაგა-ბაღ­ში. სა­ო­ცა­რი გოგო იყო, სი­კე­თეს ას­ხი­ვებ­და, ყვე­ლას უყ­ვარ­და და თა­ვა­დაც ყვე­ლა უყ­ვარ­და. ბავ­შვებს ჯვა­რი წე­რი­ათ, კარ­გად არი­ან თბი­ლის­ში, კლი­ნი­კა­ში. ძა­ლი­ან გვატ­კი­ნა გული შო­რე­ნას და­ღუპ­ვამ. სა­დაა სა­მარ­თა­ლი, ასე­თი უბე­დუ­რე­ბა არ უნდა ხდე­ბო­დეს.